Zasady życia
Rodziny Młodzieży Franciszkańskiej
Dla każdej siostry i każdego brata, który pragnie wkroczyć na franciszkańską drogę powinno stać się jasne, że owa droga obejmuje cale codzienne życie. Wędrówka po niej trwa 24 godziny na dobę. Obejmuje ona wszystkie dziedziny życia wewnętrznego i zewnętrznego
Cechami charakterystycznymi życia franciszkańskiego są:
-
Życie pokuty - nieustannego nawracania się.
-
Życie minoritas - radosnej pokory:
-
Życie ewangeliczne:- życie duchem kontemplacji - liturgia sakramenty, medytacja: praktyka miłości - wspólnota ubodzy;
-
Radość doskonała - zachowanie pokoju serca i radości ducha w przeciwnościach losu:
-
Umiłowanie przyrody.
Aby sprostać tym zadaniom i wymaganiom ogólnym, potrzeba podejmować konkretne wymagania. Podjęcie franciszkańskiej drogi życia zakłada wcześniejsze przyjęcie Chrystusa jako swojego Pana. W momencie tej pierwszej decyzji deklarujesz, że pragniesz i będziesz czynić wszystko, by Jezus był Panem Twojego życia. W okresie wstępnym przygotowujesz się do tego (Postulat).
W tym okresie przygotowujesz się do decyzji zostania bratem czy siostrą św. Franciszka. Przygotowujesz się, by wejść przez kolejną bramę. Teraz przepustką będzie twoja deklaracja: "Jezus jest moim Panem, a Franciszek przewodnikiem".
Jednocześnie przygotowujesz się do podniesienia poprzeczki wymagań realizowanych w życiu codziennym. Czynisz to przez ciągłe, nieustanne podnoszenie wymagań. Twoje rozpoczęcie kolejnego etapu zostanie podkreślone Przyrzeczeniem złożonym wobec Boga i wspólnoty. Bóg przyjmuje Twoją decyzję i zapewnia o swojej pomocy. Wkroczyłeś na drogę ewangelicznej pokuty i minoritas. Realizujesz podjęte wymagania nieustannie je pogłębiając i zwiększając (przede wszystkim jakościowo). Przygotowujesz się, by zostać franciszkańskim ministrem tzn. sługą wspólnoty. Przygotowujesz się do podjęcia Misji wobec Kościoła i wspólnoty. Bóg Cię do tego wzywa i zapewnia o swojej aktywnej obecności przy każdym Twoim kroku.
Rozpoczniesz etap odpowiedzialności za innych, ale przede wszystkim jesteś odpowiedzialnym za siebie, to znaczy za nieustanną wędrówkę do przodu, stawianie coraz wyżej poprzeczki. Na całej drodze ciągle powtarzaj sobie: "Pan mnie Kocha"! Wędrujmy razem.
|
